Zarys dziejów społeczności greckokatolickiej w Lublinie
Obecność Kościoła wschodniego w Lublinie i na ziemi lubelskiej ma swoją niezwykle bogatą i zarazem złożoną historię. Pierwsza udokumentowana wzmianka o cerkwi w Lublinie pochodzi z 1399 r. O tym, iż tradycja bizantyjska wpisała się na trwałe w krajobraz tego miasta świadczy obecność cerkwi Przemienienia Pańskiego na ulicy Ruskiej, rondo św. Piotra Mohyły, nazwa osiedla bazylianówka od działającego nieprzerwanie przez dwa stulecia zakonu bazylianów, czy też ulica unicka przy której
Czytaj dalej »
Duchowość unicka, nie jest pojęciem jednoznacznym. We współczesnym obiegu, pojęcie unii religijnej, narodowej i kulturowej ma konotację raczej pozytywną. Jest synonimem zbliżenia i otwartości na inność, traktowaną jako szansa wzbogacenia własnych doświadczeń. Człowiek dążący do zawarcia unii czyli porozumienia to ktoś wewnętrznie bogaty, znający przynajmniej dwa światy, dwie kultury, dwie tradycje, dwa języki, i zarazem stykający się z ludźmi o różnych zwyczajach, obyczajowości, zmuszony poprzez codzienne kontakty do akceptacji odmienności,
Czytaj dalej »
Rys historyczny Parafii Greckokatolickiej w Lublinie w XIII-XV w.
XIII- XV w. Tworzy się w Lublinie kolonia ruska (mianem Rusinów określano dawniej Ukraińców i Białorusinów). Dla zaspokojenia potrzeb religijnych jej członków powstaje drewniana cerkiew p.w. Przemienienia Pańskiego przy Słomianym Rynku (dziś nieistniejącym). Cerkiew ta należy do diecezji chełmskiej, wchodzącej w skład metropolii kijowskiej, podległej patriarsze Konstantynopola.
15 stycznia 1586 – Przy cerkwi Przemienienia Pańskiego powstaje bractwo cerkiewne.
Czytaj dalej »
